puthuvalsara ashamsakal

 

RIGHT TO INFORMATION ACT 2005 – A DENOVO DIMENSION TO FREEDOM OF SPEECH AND EXPRESSION

Awareness is a process of becoming fully conscious. Awareness can trickle into the corners of your mind slowly, as you clean out the cobwebs, or it can dawn suddenly the moment you become cognizant of your rights and begin to see yourself objectively.

Information adds some new flavour to awareness. It enables one to assimulate on what we may be conscious of, but may not be aware of or to build something new. Here information is for democratization of communication. Human beings need information in order to realize their full social – political and economic potential. Information entails a spectrum of knowledge about various issues and involve different stakeholders from market to Government. It leads to awareness which in turn brings true and quality education. Information is a key that helps in decision making. Sharing of information helps a nation to build strong cadre of informed citizenry who can participate meaningfully in the democratic process and would fulfill their responsibility effectively. Information is a public resource collected and stored by government in trust of people.

Today, ‘Information at Finger Tips’ is a reality Computers, fax machines, cell phones, digital cameras, satellite communications etc. have revolutionalized the information age.

Information is indispensable for the functioning of true democracy. People have to be kept informed of the current affairs and broad issues – political, social and economic. Free exchange of ideas and free debate are essentially desirable for the government of a free country.

It may be mentioned here that RTI existed in Sweden to India for transmission from an opaque system to governance, legitimized by the Colonial Official Secrets Act, 1923 to one where citizens can demand right to information. Right to Information Act, 2005 marked a step towards bringing transparency in working of public authorities. Transparency, accountability and containing corruption are the three main objectives of the enactment. It is high time to analyse how far the Act in helpful to the most ordinary citizen and to what extent the people are educated about. The law reinforced its democratic foundation. By and large India’s experiment has proved to be successful.

The right to information is derived from the concept of freedom speech an expression guaranteed under Article 19(1)(a) of the Constitution of India, though not absolute. The concept of open Government is the direct emanation from the right to information which seems to be implicit in the right of free speech and expression. Therefore, disclosure of information must be the rule and secrecy an exception justified only where strictest requirement of public interest so demands. The approach of this cardinal legislation is to attenuate the area of secrecy as much as possible consistent with requirement of public interest, bearing in mind all the time that disclosure also serves are important aspect of public interest.

The RTI Act is the reflection of a liberal and resurgent India that shifts the power of knowledge to the hands of common man, the real stakeholders. Information is a necessary input for knowledge and truth, but they are wider and more profound concepts. To ensure the availability of a right that has been given becomes a duty; a duty will performed is its own moral reward. Section 4 of the Act imposes that duty on the public authorities by enumerating in 17 manuals and also requiring to take constant endeavor to take steps to provide as much as information suomoto to the public at regular intervals through various means of communication including internet, so that public have maximum resort to the use of the law to obtain information.

Section 3 of RTI Act, says - all citizens shall have the right to information’, subject to certain exceptions u/s. 8 and 9 and partially u/s. 10 and 11 and absolutely u/s. 24. Thus the right to know is assumed rather than guaranteed. In fact, this right is deemed from government’s correlative duty of accountability and answerability to the people. Therefore, no Government should think that people must be told only that much which it thinks to be good for the people and safe for itself. Thus, despite some limitations, the RTI Act is guaranteeing the right to information, ensuring participatory developmental process in the country.

This development is, no doubt, healthy for ensuing good governances and curbing corruption. Each and every decision of the government has now become available for public scrutiny and those in decision making process have to be very cautious as also judicious while exercising their powers. Though the Act has crossed its infancy, it is bound to have effect only when the contents of the enactment reach the people in the remote village of India.

RTI became a fundamental civil right much later because we were obsessed with the British legacy. Art. 19(1)(a) of our Constitution indicate citizens right to know but one or more clauses which give an overwhelming authority to the state to abridge, distort and deny the right. The reasons for such denial under Art. 19(1)(a) include public order, public morality, incitement etc.

The efforts of the Central Vigilance Commission in this connection to make a fundamental right has to be acknowledged. It is, however, apt to be pointed out that there is nothing new in this right except that the provisions have been consolidated and the people given an opportunity to know everything they want, simply by writing to the Public Information Officer. The Official Secrets Act, 1923 has been cut into size and except for specified areas, no information can be withheld from the public. The legislature cannot be denied any information and now the citizens have been bestowed with similar powers.

RTI, strictly speaking was embedded in Art. 19(1)(a) and now RTI Act gave anew dimension to the freedom of speech and expression. Art 19(1)(a) gives the freedom to express one’s convictions and opinions freely, by word of mouth, writing, printing, pictures or electronic media or in any other manner. It would then include not only the freedom of the press, but the expression of one’s ideas by visible representation. This freedom can be properly exercised only by an informed citizen for that stands the RTI Act 2005 in a specific, elaborated and consolidated form.

Any restriction imposed on freedom of speech and expression is prima facie unconstitutional, unless it can be justified under the limitation clause. ie. Clause (2) of Act 19. This clause authorizes the State to impose restrictions upon the freedom of speech only on certain specified grounds so that it, in any case, the restrictive law cannot rationally be shown to relate to any of there specified grounds, the law must be held to be void.

Clause (2) of Art. 19, as amended, enables the legislature to impose restrictions upon freedom of speech and expression, on the following grounds:-

(i) Sovereignty and integrity of India.

(ii) Security of the State.

(iii) Friendly relations with foreign states.

(iv) Public order.

(v) Decency and morality.

(vi) Contempt of Court.

(vii) Defamation

(viii) Incitement to an offence.

While looking into the exempting provisions ie, sections 8 and 9 of the RTI Act, we can see that the law makers went a little more forward with a new dimensions of 19(2). Law makers gave representation to the three pillars of the Constitution viz. legislature, executive and judiciary. In Section 8(1)(c), 8(1)(i) and 8(1)(b) respectively. Section 8(1)(a) provides an additional clause than those in clause (2) of Article 19 ie. strategic, scientific and or economic interests of the State. Along with contempt of court, those information which has been expressly forbidden to be published by any court of law or tribunal is also made exempted from disclosure u/s. 8(1)(b). Though decency and morality and defamation were grounds in Art. 19(2), the disclosure of information which would cause breach of privilege of the legislature is added giving respect to parliamentary democracy. Commercial confidence, trade secrets, Intellectual Property Rights, fiduciary relationship, personal information are new incitements of RTI Act when compared to Art. 19(2).

Copy right and other forms of IP protection are granted in some jurisdictions to public authorities for their works. The law makers decided to protect the works produced by public entities because of the tradition or to achieve national economic and cultural objectives in the light of costs and benefits and hence S. 9 of the RTI act. Doctrine of severability as provided in S. 10 of RTI Act is a well accepted constitutional doctrine.

The right to information set out to Indian citizens u/s. 3, impliedly provides the right to be informed whether the information requested is held by the public authority concerned and if so the right to have that information communicated to him. But this right is subject to other provisions of the Act. Section 8 and 9 and section 24 provide for circumstances under which a public authority may refuse a request. Section 24 absolutely exempts the information relating to certain intelligence and security organizations where as the other two provide only for qualified or class exemptions.

Freedom of speech and expression is the bulwark of democratic government. This freedom is essential for the proper functioning of democratic process and is regarded as the first condition of liberty. It occupies a preferred position in the hierarchy of liberties giving protection to all other liberties. It has been truly said that it is the mother of all other liberties. That liberty include the right to acquire information and disseminate the same. It includes the right to communicate it through available media without interference to as large a population of the country, as well as abroad, as is possible to reach. Right to know is the basis right of the citizens of a free country and Art. 19(1)(a) protects that right. Right to receive information springs from Art 19(1)(a). The freedom to receive and to communicate information and ideas without interference is an important aspect of the freedom of speech and expression. Without adequate information a person cannot form an informed opinion. Thus RTI Act opened a new arena a wider arena to free speech and expression.

Information is the currency that every citizen requires to participate in the life and governance of the society. In any democratic polity, greater the access, greater the responsiveness and greater the restrictions, greater the feeling of powerlessness and alienation. Information is not private property- it is national property. Thus government and public officials, who are supposed to serve the people on payment from public purse are none else than trustees of this national resource – information. Besides moral and legal obligation, it is their constitutional obligation based on philosophical foundation of freedom of speech and expression under Art. 19(1)(a) of the Constitution. As transparency is the culture required for good governance, secrecy directly means disempowerment and hence, RTI stands for empowerment on the substratum of free speech and expression giving a denomo dimension to the fundamental freedom.

In a government of responsibility like ours, all agents of the public must be responsible for their conduct; there can be but few secrets. Right to Information Act is a means, not an end, for change, equity activism, citizen participation and good governance.

എന്റെ സ്വന്തം അമൂല്യയ്ക്ക്

ഇന്ന് അപർണ്ണയുടെ വിവാഹമായിരുന്നു. എന്റെ അമൂല്യയുടെ മകൾ...... അമൂല്യയെപ്പോലെ തന്നെ സുന്ദരി... എങ്കിലും അമൂല്യയുടെ കണ്ണിന്റെ ആ പ്രത്യേകതയുണ്ടല്ലോ, അത് മകൾക്ക് കിട്ടിയില്ല. അമൂല്യയുടെ മൂക്കിനൊരു പ്രത്യേകതയുണ്ട്. അഭംഗിയാണ്. എന്നാലോ, ആ സുന്ദരമായ മുഖത്തിന് ആ മൂക്ക് ഇണങ്ങുന്നതായി തോന്നും. ആ കണ്ണുകള് , പാതിയടഞ്ഞ – ദുഃഖം ഘനീഭവിച്ച പോലെ. അപര്ണ്ണയുടെ മൂക്ക് കാണാന് നല്ല ശേലാ... വധുവിന്റെ വേഷത്തില് അപര്ണ്ണയെ കണ്ടപ്പോള് ഓ! ഒരു നിമിഷം.... ഒന്നു പകച്ചു. എന്റെ അമൂല്യ തന്നെ... അടുത്തു വന്നു കരം ഗ്രഹിച്ചവള് പറഞ്ഞു, “ആന്റി എന്താ താമസിച്ചത്?”.... നിറയുന്ന കണ്ണുകള് കൈലേസുകൊണ്ടൊപ്പി. നല്ല തിരക്കായിരുന്നു, മോളേ. പലേടത്തും ട്രാഫിക്ക് പ്രോബ്ലം. "
മനസ്സ് പിന്നോട്ട് പായുകയായിരുന്നു. ആദ്യമായി അമൂല്യയെ കണ്ട ദിവസം. പത്താം തരം കഴിഞ്ഞ് പ്രീഡിഗ്രിക്ക് ചേര്ന്ന ദിവസം.ഗ്യാലറി ക്ലാസ്സിലാണ്.തന്റെ തൊട്ടടുത്തിരുന്ന സീറ്റില് അമൂല്യ വന്നിരുന്നു.സുന്ദരമായ ആ മുഖം മനസ്സിനെ വല്ലാതെ ആകര്ഷിച്ച പോലെ. “കുട്ടി ഏതു സ്ക്കൂളീന്നാ?”, ഞാന് വാചാലയായി.... “സെന്റ് റൊച്ചസ് ഹൈസ്കൂൾ, കുട്ടിയോ?” “സെന്റ് മേരീസീന്നാ”. രണ്ട് പേർക്കും ഡിസ്റ്റിൻക്ഷൻ, രണ്ട് പേർക്കും മലയാളത്തിനു റാങ്ക്. അങ്ങനെ പലേ സമാനതകളും.... അമൂല്യക്ക് അച്ഛനില്ല. അമ്മ മാത്രമേ ഉള്ളൂ. “കുട്ടീ, എനിക്ക് അച്ഛനും അമ്മയും ഇല്ല...മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിയുമേ ഉള്ളൂ... അങ്ങനെ.. അങ്ങനെ... ഞങ്ങൾ കൂട്ടുകാരായി, സഹോദരിമാരായി... പിന്നെ ഞങ്ങൾ മാത്രമായ എന്തോ ഒന്നായി....

രണ്ടേ രണ്ട് വർഷം.ഒരേ ക്ളാസ്സിൽ അടുത്തടുത്തിരുന്ന് പഠിക്കുന്ന സമയം ഒഴികെ എപ്പോഴും കലപില പറഞ്ഞ്, പുസ്തകങ്ങൾ വായിച്ച്...കവിതകൾ ചൊല്ലി... അങ്ങനെ രണ്ട് വർഷം. ആ രണ്ട് വർഷം ഒരായുസ്സിലെ വിശേഷങ്ങൾ... ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞു...ഞാനും അമൂല്യയും... ഞങ്ങൾ രണ്ടല്ല... ഒന്നായിരുന്നു... അദ്വൈതം... കോളേജിലെ വിശേഷദിവസങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു പാടി... നൃത്തം വച്ചു...എല്ലാം ഒരുമിച്ച്....ഒരുപോലെ....പിന്നീട് രണ്ട് പേരും രണ്ട് വഴി...ഞാൻ നിയമ പഠനത്തിനും...അമൂല്യ,വൈദ്യപഠനത്തിനും.....പക്ഷേഞങ്ങൾ വേർപിരിഞ്ഞില്ല...മിക്കാവാറും..അവധി ദിവസങ്ങളിൽ അമൂല്യ വരും...പോകുന്നത് വരെ ഞാൻ ഒരോന്നു വായിച്ചു കൊടുക്കണം.… കഥകളും...കവിതകളും....എല്ലാം...എന്റെ മടിയിൽ തലവച്ചു കിടക്കും അമൂല്യ.
"സ്വർണ്ണത്തളിക പോലുള്ള ആ മുഖം.....അതിൽ പതിയുന്ന കുഴിനഖം കുത്തിയ കാലടികൾ"... ഉറൂബിന്റെ 'അണിയറ'...അമൂല്യാ നിന്റെ മുഖം സ്വർണ്ണത്തളിക പോലെയാണു...പേടിയാകുന്നു ഉണ്ണിമായേ... “കുഴിനഖം കുത്തിയ കാലടികൾ.... ഇതു കഥയല്ലേ। ഉറൂബിന്റെ സങ്കൽപ്പത്തിലെ.... പതറാതെ കത്തുന്ന പന്തം പോലെ ശരദ.....” ഞാൻ വായന തുടർന്നു। “ഉണ്ണിമായേ, നീ പതറാതെ കത്തണം...പന്തം പോലെ...” ഈശ്വരാ...ഒന്നും ഒർക്കാൻ വയ്യ.....
നിലീനയുടെ ഫോൺകോളാണ ഉണർത്തിയത്... നേരം വെളുക്കുന്നതേയുള്ളൂ.... “...ഉണ്ണിമായയല്ലേ... ഞാൻ നിലീന..." "എന്താടീ രാവിലെ ഉറങ്ങാൻ സമ്മതിക്കാതെ ” ഉറക്കം മുറിഞ്ഞ ദേഷ്യത്തിൽ ഞാൻ.... “നമ്മുടെ അമൂല്യ... ഹാർട്ട് അറ്റാക്കായിരുന്നു".... ഈശ്വരാ... തൊണ്ട വരളുന്നു.... ദേഹം തളർന്നു...ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ പോലും വരുന്നില്ല.... ഒന്നുറക്ക കരയാൻ പോലും കഴിയാതെ ഞാൻ... അമൂല്യാ... കാറിന്റെ പിൻസീറ്റിൽ തളർന്നു കിടന്നു। ഒടുവിൽ....അവസാനമായി ഞാൻ കണ്ടു..... "സ്വർണ്ണത്തളിക പോലെയുള്ള ആ മുഖം...." ഒന്നേ നോക്കിയുള്ളൂ... ഒന്നേ നോക്കാൻ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ... എന്നെ ഒറ്റക്കാക്കി അല്ലേ...
അപർണ്ണയുടെയും ആകാശിന്റെയും നിലവിളികൾക്കിടയിൽ എന്റെ അമൂല്യയുടെ ദേഹം 'തീനാളമായി'. ഈശ്വരാ... എത്രയോ രാത്രികൾ... ഉറങ്ങാൻ കഴിയാതെ...ഞാൻ പ്രസവിക്കാത്ത എന്റെ....അമൂല്യയുടെ മക്കൾക്കായി...പ്രാർത്ഥിച്ച്....ഈശ്വരാ ശക്തി തരണമേ!....

രണ്ടുപേരും ഇന്ന് ഡോക്ടർമാരായി. അമൂല്യയുടെ ആഗ്രഹവും അതായിരുന്നുവല്ലോ. ഡോക്ടറായെങ്കിലും അമൂല്യ എന്നും വീട്ടമ്മ മാത്രമായിരുന്നല്ലോ. തലേ ദിവസം ഉച്ചയ്ക്കും ഞാൻ ഒഫീസ്സിൽ നിന്നും വിളിച്ചു...."എനിയ്ക്ക് നല്ല ക്ഷീണം തോന്നുന്നു ഉണ്ണിമായേ... ഷുഗർ കൂടിയതാവും....”
“നിനക്കൊന്നു ശ്രദ്ധിച്ചുകൂടെ അമൂല്യേ...നീ ഇനി എന്നാണു സ്വന്തം കാര്യം നോക്കുന്നത്?” ശരിക്കും ഞാൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടു.

“ഒന്നുമില്ല, ഒന്നുറങ്ങി എണീറ്റാൽ മാറും". രാത്രി വീണ്ടും വിളിയ്ക്കാൻ തോന്നിയില്ല. ശല്യപ്പെടുത്തേണ്ട പാവം ഉറങ്ങട്ടേ എന്നു കരുതി. പക്ഷേ പിന്നീടൊരിക്കലും …. ഉണരില്ല എന്നെനിയ്ക്ക്....വല്ലാത്ത ഒരു വിങ്ങൽ...തേങ്ങിപ്പോയി...
"മാഡം, എന്താ, എന്തുപറ്റി?”, ഡ്രൈവർ ഗോപാലകൃഷ്ണൻ വണ്ടി ഓരം ചേർത്ത് നിർത്തി.
“ഇത്തിരി വെള്ളം കുടിക്കണമെന്ന് തോന്നുന്നു".... ഗോപാലകൃഷ്ണൻ അടുത്ത കടയിലേയ്ക്കോടി..... കാറിന്റെ ഉള്ളിലെ മിററിൽ തന്റെ മുഖം കണ്ടു.... തനിക്ക് വയസ്സായിരിക്കുന്നു....വെള്ളിക്കമ്പികൾ പാകിയ തലമുടി.... അമൂല്യാ.. നീ പോയിട്ട് നാളേറെയായി എന്നോർമ്മിപ്പിക്കുന്ന വെള്ളിക്കമ്പികൾ....
അന്നവൾ കുട്ടിയായിരുന്നല്ലോ, അപർണ്ണ.... ഇന്നവളുടെ വിവാഹമായിരുന്നല്ലോ... അനുഗ്രഹത്തിനായി അവൾ തന്റെ പാദം തൊട്ടപ്പോൾ തേങ്ങലടക്കാൻ പാടുപെട്ടു... അമൂല്യാ, എന്നും ഞാൻ നിന്റെ മകളോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നു . അകലെയെങ്കിലും... അവരുടെ കുഞ്ഞു മനസ്സുകൾക്ക് തങ്ങായി.... അല്ലാതെന്തു ചെയ്യാൻ?... പ്രാർത്ഥന... അതു മാത്രമേയുള്ളൂ നല്കാൻ... അമൂല്യാ.... നീ എവിടെയാ.... അപർണ്ണയെ കണ്ടോ, നിന്നെപ്പോലെതന്നെ സുന്ദരി....സ്വർണ്ണത്തളിക പോലെ … ഈശ്വരാ, എന്റെ മകൾക്ക്.... എന്റെ അമൂല്യയുടെ മകൾക്ക്... എല്ലാ ഐശ്വര്യങ്ങളും....
"മാഡം വെള്ളം കുടിക്കണം, ഒന്നു മുഖം കഴുകിയാൽ മതി, ക്ഷീണം കാണും. രാവിലെ പുറപ്പെട്ടതല്ലേ...”
വെള്ളം കുടിച്ചു.... മുഖം കഴുകി.... ഈശ്വരാ! കണ്ണറച്ചു പിറകോട്ടു ചാരിയിരുന്നു.... കാർ മുന്നോട്ട് നീങ്ങി...... അമൂല്യാ, ഇനി എത്ര നാൾ? നിന്റെയടുത്തെത്താൻ.... ഇനിയെത്ര നാൾ?....
===========================================================================

RTI Act – Its social impact


The Colonial legacy of secrecy and lack of trust resulted in developing a non-participatory public system, even in independent India,- which was based on opaque style of functioning, providing enormous power and privileges for legitimizing inordinate delay and denial of information. Right to Information Act 2005 aimed on one hand to bridge the gap between the common man and the government and on the other, to strengthen service delivery mechanism, thereby making it more transparent and easy to access.
Right to Information Act 2005 is a land mark legislation enacted for protecting the right of Indian citizen. With the enactment of this epoch legislation, the public authorities as the instruments of governance are no longer in a position to function without being transparent and accountable to the tax payers. The preamble of the Act has strongly articulated that democracy requires an informed citizenry and transparency of information which are vital to its functioning and also to contain corruption and to hold governments and their instrumentalities accountable to the governed.
The Act has generated an overwhelming response in different sections of the society, particularly in the middle class. The mechanism of the Act and awareness generation initiatives of the civil society showed that the common man could raise his voice and rightfully ask for the desired information. There are mixed experiences with the use of the Act which have been highlighted by media and several publications working on issues of Right to Information.
No democracy can survive without accountability and the basic postulate of accountability is that the governed should have information about the government. An open society in the new democratic culture and our country should be no exemption. The concept of open government directly emanates from the right to know which seems to be implicit in the freedom of speech and expression guaranteed under Art 19(1)(a) of the constitution of India. (S.P Gupta Vs. Union of India Air 1982 SC 149)
Section 4 of the Act mandates the public authorities to disseminate information by publishing certain information within 120 days from the enactment of the Act. They must provide details of the nature, management and their functioning. It is mandatory on the part of public authorities to do so within the time specified in the Act. But the reality is that majority of the public authorities had not complied with the requirement under section 4 to the satisfactory level. Some public authorities had not even attempted to comply with this mandate.
The information Commissions, Appellate authorities and Public Information Officers are the pivots of this revolutionary legislation and so is the general public. Four years have passed since its enactment and some good things have happened. There have been instances of useful information made available to citizen; though in the initial days, all concerned have problems in the implementation of the Act. Now it is likely to be implemented fully as the initial problems of organizational stream lining, training officials and awareness of the public about their right have been sorted out. But there is still a long way to go, so far as, effective implementation of the Act is concerned. The task of ensuring free and fair exercise of RTI by common people is quite challenging. But these challenges could be converted into opportunities to ensure win –win situation for all state holders.
Good governance requires that institutions should serve all the stake holders within a reasonable time frame. Lack of fixing time limit was one of the main draws backs of our system. But RTI mandate that information should be furnished to the applicant within 30 days of receipt of the application. The Act has mandated that the records should be computerized for an efficient information management system be established. Therefore it is time bureaucracy came out of the concrete barriers of Official Secrets Act and realize that RTI will only aid good governance and will never be a stumbling block to administration.

സ്വപ്നം! വെറുമൊരു സ്വപ്നം?

സ്വപ്നം! വെറുമൊരു സ്വപ്നം?

ടൈഗർ നിറുത്താതെ കുരയ്ക്കുകയാണല്ലോ. മഴയും തകർത്ത് പെയ്യുന്നു… ഉടനെ യൊന്നും തോരുന്നലക്ഷണമില്ല… നനഞ്ഞാൽ ടൈഗറിന് ഭയങ്കര ദേഷ്യമാണ്… നിറുത്താതെ കുരച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും…. “ഉണ്ണിക്കുട്ടാ, അവനെ ഒന്നഴിച്ചു മാറ്റി കെട്ടു മോനേ, നനയാത്തിടത്തേയ്ക്ക്..” നിയമപുസ്തകത്തിൽ മുഖംതാഴ്ത്തിയിരിക്കുകയാവും…. ഇപ്പോൾ കുര കേൾക്കുന്നില്ല…. മാറ്റി കെട്ടിക്കാണും…
മഴക്കാലമായാല്‍ തനിക്കിപ്പോള്‍ മുട്ടുവേദന കലശലാണ്, കാലുകള്‍ക്ക് നല്ല കഴപ്പും... പ്രായമേറിവരികയാണല്ലോ. ഉണ്ണിമായ ഓര്‍ത്തു. “മക്കള്‍ രണ്ടും പ്രായമായി. കൊച്ചുമക്കളും അവരോളമായി. അമ്മയ്ക്കിനി എന്താ വേണ്ടത്?" വിഷ്ണുമോന്‍ ചോദിക്കും. “ഈ മുട്ടുവേദന ഒന്നു മാറ്റിത്തരാമോ മോനേ?” താന്‍ തമാശയായി ചോദിക്കും. “അതിനു ഞാന്‍ വൈദ്യം പഠിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ അമ്മേ”.... എല്ലാത്തിനുംഅവന് ഉരുളയ്ക്കുപ്പേരിയുണ്ട്. സ്നേഹമുള്ളവനാ... എന്നാലും സന്തോഷം തോന്നുന്നുണ്ട്. എല്ലാപേരുംനന്നായിരിക്കുന്നത് കണ്ടാല്‍ മതി. “ലോക സമസ്താ സുഖിനോ ഭവന്തു....” മുത്തശ്ശന്‍ കുട്ടിക്കാലത്തേപ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ പഠിപ്പിച്ചതങ്ങനെയാണല്ലോ. ഇന്നും മുടക്കമില്ലാതെ..... അസതോമാസദ്ഗമയാ...തമസോമാ ജോതിര്‍ഗമയഃ... മ്രൂ ത്യോര്‍മ അമൃതംഗമയഃ...ലോകാ സമസ്താ സുഖിനോഭവന്തു...

മഴ തകര്‍ത്തു പെയ്യുകയാണ്. ഒരു ഷാള്‍ എടുത്തു പുതച്ച് ജനാലയില്‍ല്‍ലൂടെ നോക്കി നിന്നു. മഴ എന്നുംതനിക്കിഷ്ടമായിരുന്നു....അന്നും ഭയങ്കര മഴയായിരുന്നു. സുനന്ദ അമ്മായിയുടെ തറവാട്ടിലേയ്ക്കുള്ള യാത്ര. ഇടയ്ക്കൊക്കെ നിര്‍ത്തിയാണ് അമ്മാവന്‍ കാറോടിച്ചത്. അത്രയ്ക്കു ഭയങ്കര മഴയായിരുന്നു. .... താനന്നു ലോകോളേജില്‍ പഠിക്കുകയായിരുന്നു. വെറുതെ ഒരു യാത്ര.... “ഉണ്ണിമായ വരുന്നോ എന്റെതറവാട്ടിലേയ്ക്ക്?... ബന്ധുവീടുകളിലൊക്കെയൊന്നു പോകണമെന്നു വിചാരിച്ചിട്ടെത്ര നാളായി... നിന്റെ അമ്മാവനെ കിട്ടണ്ടേ?..... അവധിയല്ലേ.... വാ കുട്ടീ... പോയി വരാമെന്നേ...” അമ്മായി സ്നേഹപൂര്‍വ്വംക്ഷണിച്ചപ്പോള്‍ നിരസിക്കാനായില്ല. യാത്രകള്‍ എന്നും തനിക്കു ഹരമായിരുന്നല്ലോ.... വഴിയോരക്കാഴ്ച്ചകള്‍!!!
ഒരുപാടു വീടുകളില്‍ കയറിയിറങ്ങി. “മഴയാണേങ്കിലും നിന്റെ അമ്മായിയുടെ ആഗ്രഹം സാധിച്ചുകൊടുക്കാമെന്നു വച്ചു”, അമ്മാവന്‍ പറഞ്ഞു. ഒടുവില്‍ അമ്മായിയുടെ തറവാട്ടില്‍ നിന്നിറങ്ങുമ്പോള്‍കാറിന്റെ ഡിക്കി വായ പൊളിച്ചിരിക്കുന്നു.....മരച്ചീനി, ചക്ക, മാമ്പഴം, വാഴക്കുലകള്‍, കൈതച്ചക്ക, ചിലനാട്ടുമരുന്നുകള്‍, ചെടി തൈകള്‍...അങ്ങനെ നീളുന്നു ആ പട്ടിക. ‘നാട്ടിന്‍പുറം നന്മകളാല്‍ സമൃദ്ധം”... മനസ്സിലോര്‍ത്തു.
“സുനന്ദേ, നമ്മുടെ ദേവയാനിക്കു ദണ്ണം കലശലാണു കേട്ടോ.... പോകുന്ന വഴി ഒന്നു കയറിയിട്ടുപോയ്ക്കോളൂ. മനുഷ്യന്റെ കാര്യമല്ലേ കുട്ടീ! എപ്പോഴാണെന്നാര്‍ക്കറിയാം”. അമ്മായിയുടെ അമ്മ വേച്ചുവേച്ചു കൊട്ടിയമ്പലം വരെ വന്നു. ആകാശം പോലെ കുഞ്ഞമ്മാവന്റെ മുഖം ഇരുണ്ടു. “ഇനിയും വല്ലവീടുകളുമുണ്ടോ? അമ്മായി മുഖം വീര്‍പ്പിച്ചു. “ഇവിടുത്തെ രണ്ടാമത്തെ കവല കഴിഞ്ഞാല്‍വലത്തോട്ടുള്ള തടം നേരെ ചെല്ലുന്നത് ദേവയാനി ചെറിയമ്മയുടെ വീട്ടിലേയ്ക്കാ. മുറ്റം വരെ കാറ് ചെല്ലും”, അമ്മായി എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി. അമ്മായിയുടെ വകയിലൊരു ചെറിയമ്മയാണത്രേ ദേവയാനിഎന്ന ദണ്ണക്കാരി.
മുറ്റത്തേയ്ക്ക് കാര്‍ കടന്നപ്പോഴേ ഞാന്‍ കണ്ടു... ആ വീട്... അതേ വീട്. ഒരു മാറ്റവും
ഇല്ലാതെ.... പഴയ ഓട് പാകിയ ഇരുനില വീട്.... ഗേറ്റ് കടന്നാല്‍ വാതില്‍ക്കല്‍ വരെയെത്തുന്ന സിമന്റ് പാത. “വാമോളേ”, അമ്മായി സ്നേഹപൂര്‍വ്വം വിളിച്ചപ്പോള്‍ ദേഹം തളരുന്നപോലെ. ... കൈ കാലുകള്‍തളരുന്നു.... ഈശ്വരാ... ഇതെന്താണിങ്ങനെ? അതേ വീട്... കുട്ടിക്കാലം മുതല്‍ താന്‍ കണ്ടിരുന്ന എല്ലാസ്വപ്നങ്ങളിലും പശ്ചാത്തലം ഈ വീടായിരുന്നല്ലോ... സ്വപ്നത്തില്‍ താന്‍ സ്ക്കൂളില്‍ പോയതും, കോളേജില്‍ പോയതും, കളിച്ചതും, വളര്‍ന്നതും എല്ലാം ഈ വീട്ടിലായിരുന്നല്ലോ... സ്വപ്നം പലതായിരുന്നെങ്കിലും

എല്ലാ സ്വപ്നത്തിലും ഒരു പൊതു ഘടകം പോലേ.... ഈ വീട്....ഇതേ വീട്.. സുനന്ദ അമ്മായിയുടെ ദേവയാനിചെറിയമ്മയെന്ന... വെളുത്ത നേരിയതും മുണ്ടും ധരിച്ചഅമ്മയും.. ..പട്ടിയും....പട്ടിക്കൂടും.....എല്ലാം അതുതന്നെയാവുമോ?....ഈശ്വരാ....
കോളിംഗ് ബെല്ലടിച്ചപ്പോള്‍ ഒരു ഹാഫ് സാരിക്കാരി വന്ന് വാതില്‍ തുറന്നു. അമ്മായിയുടെ പിന്നാലെതാനും കുഞ്ഞമ്മാവനും..... എണ്ണയുടെയും കുഴമ്പിന്റെയും മണമുള്ള മുറിയിലേയ്ക്ക്.... ഒഴുകിനീങ്ങുകയായിരുന്നു താന്‍. മുറിയില്‍ മങ്ങിയ വെളിച്ചമേയുള്ളൂ. ഹാഫ് സാരിക്കാരി ലൈറ്റിട്ടു. “ചെറിയമ്മേ...” അമ്മായി വിളിച്ചു. മെല്ലെ മണ്ണു തുറന്ന് തല പൊന്തിച്ച് ഹാഫ് സാരിക്കാരിയുടെസഹായത്തോടെ തലയിണയില്‍ ചാരിയിരുന്നു... തൂവെള്ള വേഷം ...അതെ...അതു തന്നെ... എന്റെസ്വപ്നത്തിലെ അമ്മ....

സുനന്ദ അമ്മായി സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി, “കാര്‍ത്ത്യായനിയുടെ മോള്.. എത്രകൊല്ലായി കണ്ടിട്ട്”.... രണ്ടു പേരും കണ്ണുതുടച്ചു. “ഈ കുട്ടി?”, വീഴാതിരിയ്ക്കാന്‍ ചുവരില്‍ ചാരി നിന്നഎന്നെ നോക്കി. “എന്നെ മനസ്സിലായില്ലേ?....സ്വപ്നത്തില്‍ എത്രവട്ടം ഞാന്‍...?” വാക്കുകള്‍ പുറത്തേയ്ക്കുവന്നില്ല. കാച്ചെണ്ണയുടെയും അലക്കുമുണ്ടിന്റെയും ആ വാസന... ഇപ്പോള്‍ എണ്ണയുടെയും കുഴമ്പിന്റെയുംസമ്മിശ്രഗന്ധം.... “അനന്തിരവളാ...” കുഞ്ഞ്മ്മാവന്‍ രക്ഷക്കെത്തി. തന്റെ നാവുനിലച്ചുപോയല്ലോ...ഇനിയൊരിക്കലും തനിക്ക് ശബ്ദിക്കാനാവില്ലേ ദേവീ...
“എന്താ പേര്?”
“ഉണ്ണിമായ”...ഭാഗ്യം, സംസാരശേഷി നശിച്ചിട്ടില്ല.
“അടുത്ത് വാ കുഞ്ഞേ”, തന്റെ വിറയാര്‍ന്ന കൈകള്‍ ആ വൃദ്ധകരങ്ങളിലൊതുങ്ങി. തന്നെ ആ ക്ഷീണിച്ചകണ്ണുകള്‍ തന്നെ കോരിക്കുടിക്കുന്നുവോ?....തന്റെ സ്വപ്നത്തിലെ അമ്മ.
“എന്റെ മോളമ്മയും ഇതുപോലെ... വലിയ കണ്ണൂകളായിരുന്നു.... മെഡിക്കല്‍ കോളേജില്‍ അവസാനകൊല്ലം.... ഒരു മഞ്ഞപ്പിത്തം..ങ്ഹാ...എനിക്കു വിധിച്ചില്ല”...നെടുവീര്‍പ്പ്...കണ്ണ് വീണ്ടും നിറയുന്നു.
മഴ വീണ്ടും തുടങ്ങി. പട്ടി കുരയ്ക്കുന്നു. ഞെട്ടിത്തെറിച്ചുപോയി ഉണ്ണിമായ. “പെണ്ണേ അതിനെ മാറ്റിക്കെട്ട്... നനയുന്നുണ്ടാവും”, ഹാഫ് സാരിക്കാരി കുടയുമെടുത്ത് പുറത്തേയ്ക്ക്. ഈശ്വരാ...എത്രയോവട്ടംഞാനവനെ അഴിച്ചുകെട്ടിയിട്ടുണ്ട്.
“മോളമ്മ മരിച്ചിട്ടിപ്പൊ...” അമ്മായിയുടെ ചോദ്യം. കുഞ്ഞമ്മാവന്റെ കൂര്‍ത്ത നോട്ടം കൊണ്ട്മുറിഞ്ഞു. ഈമേടത്തില്‍ 21 കൊല്ലം”... വീണ്ടും ഈറനണിയുന്ന തളര്‍ന്ന കണ്ണുകള്‍.. “അവളുടെ മുറി ഇപ്പോഴുംഅതുപോലെ....ഇടയ്ക്ക് മാറാല നീക്കും, അത്ര തന്നെ”, സ്വപ്നത്തിലെ അമ്മയുടെ സ്വരം....

മുകളിലത്തെ നിലയിലെ ഇടത്തുവശത്തെ മുറിയില്‍...തന്റെ പുസ്തകങ്ങള്‍ ഇപ്പോഴും ഉണ്ടെന്നോ? താന്‍ചുവരില്‍ കോറിയിട്ടതന്റെ കവിതയെന്ന പൊട്ടത്തരങ്ങള്‍.... anatomy യുടെ diagrams... biochemistry യിലെ ഫോര്‍മുലകള്‍...ഓര്‍ക്കാന്‍ പാടുള്ള medical terms... എല്ലാം? പതുക്കെ മുകളിലേയ്ക്കൊഴുകി.... ചാരിയിട്ടേയുള്ളൂ.... വാതില്‍ തുറന്നകത്തു കയറി...എല്ലാം താന്‍ വച്ചിരുന്നതു പോലെ....college day യ്ക്ക്കിട്ടിയ momento... പഴയ ടൈമ്പീസ്....പുസ്തകങ്ങള്‍... തന്റെ സാരികള്‍...ചെരുപ്പ്...കട്ടിലിനടിയില്‍പൊടിപിടിച്ച്..... കുനിഞ്ഞ് നീക്കിയെടുത്തു....ഇട്ടുനോക്കി... ഇപ്പോഴും പാകം തന്നെ.... മേശവിരിപ്പിനടിയില്‍...? ഉണ്ടല്ലോ..താന്‍ ഒടുവിലെഴുതിയ വരികള്‍....
“നീലത്താമര പൂത്തൊരു കണ്ണില്‍
നീലാകാശം ഞാന്‍ കണ്ടു
ശോണിമയാര്‍ന്നൊരു കവിളിണയില്‍
. .. . . ..
ബാക്കി? എഴുതിയില്ലല്ലോ....എഴുതാന്‍ കഴിയുമോ?
“....ശോണിമയാര്‍ന്നൊരു കവിളിണയില്‍
ശ്യാമവസന്തം ഞാന്‍ കണ്ടു...” എഴുതട്ടേ?
“ഉണ്ണിമായേ”, പെട്ടെന്ന്താഴേയ്ക്ക്, കൊവണിയിറങ്ങി താഴേ... മോളമ്മയുടെ, അല്ല തന്റെ ചെരുപ്പ്.... അമ്മായി കാണാതെ കൊവനിയുടെഅടിയിലേയ്ക്ക് നീക്കിയിട്ടു. “എവിടെ പോയി കുട്ടീ?“ “ഞാന്‍ വെറുതേ”....ശബ്ദംപുറത്ത് വന്നില്ല....
അമ്മാവന്‍ പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങി. ഒരിക്കല്‍ കൂടി അമ്മയുടെ അടുത്തു ചെന്നു.. “എവിടെ മോളമ്മ?” “ഞാനിവിടെയുണ്ടമ്മേ.....” കണ്ണുനീരാരും കാണാതെയിരിക്കാന്‍ വേഗം കാറില്‍ കയറിയിരുന്നു. അമ്മായിയും വന്നു കാറില്‍ കയറി. “എന്താ ഉണ്ണിമായേ?” “തലവേദന..” കണ്ണടച്ച് ഉറങ്ങിക്കോളൂ”.... പിന്‍സീറ്റില്‍ ചുരുണ്ടുകൂടിക്കിടന്നു തേങ്ങി.. “അമ്മേ...”

എത്രയോ രാത്രികള്‍ കാത്തു കിടന്നു...ആ സ്വപ്നക്കൂടൊന്നു കാണാന്‍... പിന്നീടൊരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ല.... ഒരിക്കലും....

സുനന്ദമ്മായി പിന്നീടു വന്നപ്പോള്‍ പറഞ്ഞു, “ഉണ്ണിമായേ, ദേവയാനി ചെറിയമ്മ മരിച്ചു ..... നമ്മളന്നുപോയ....അതിന്റെ പിറ്റേന്നായിരുന്നത്രേ... കാണാന്‍ യോഗമുണ്ടായിരുന്നു...”
അതെ, കാണാന്‍ യോഗമുണ്ടായിരുന്നു.....ആര്‍ക്ക്? ആരെ? .....
. .. . .. .. .. .. .. .. .. .. . .. .. .. ..
“അച്ചമ്മേ.... വിളക്കുകൊളുത്തി നാമം ചൊല്ലുന്നില്ലേ...? കുഞ്ഞുലക്ഷ്മി...എന്റെ ഉണ്ണിക്കുട്ടന്റെ മോള്...
“അസതോമാ സത്ഗമയ...
തമസോമാ ജ്യോതിര്‍ഗമയഃ
മൃത്യോമാ അമൃതം ഗമയാ.............

'യുഗപുരുഷന്റെ' 'ഭൃഗുവിനു' ആദരാഞ്ജലികള്‍

'യുഗപുരുഷന്റെ' 'ഭൃഗുവിനു' ആദരാഞ്ജലികള്‍

മാര്‍ച്ച് 22, യുഗപുരുഷന്‍ അന്തരിച്ചിട്ട് 16 സംവത്സരങ്ങള്‍... വൈദ്യനാഥനെ നിങ്ങള്‍ക്കറിയാമോ? എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളേ, ഞാന്‍ പറഞ്ഞു തരാം. ‘ബാലപ്പിറ ചൂടിയ വാരിധി’യായ കോലതീശ്വരന്റെ ക്ഷേത്രാങ്കണത്തില്‍ കൌപീനവും ചുട്ടിത്തോര്‍ത്തുമുടുത്ത് നടന്ന ബാലന്‍. ഒന്‍പതാം വയസ്സില്‍ സാക്ഷാല്‍ ‘യുരപുരുഷന്‍’ വന്ന് വൈദ്യനാഥനെ ശിവഗിരിയിലേയ്ക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയില്‍ അവിടെ മറ്റു ബാലന്മാരോടൊപ്പം ‘യുഗപുരുഷന്റെ’ ശിക്ഷണത്തില്‍ 19 സംവത്സരങ്ങള്‍!

ഒക്കെ ചൊല്ലിക്കൊടുത്ത് യുഗപുരുഷനായ അദ്വൈത വേദാന്തി ‘ഭൃഗു’വിന്. യുഗപുരുഷന്‍ അങ്ങനെയാണ് തന്റെ മാനസപുത്രനെ വിളിച്ചിരുന്നത്. സംസ്കൃതം, തര്‍ക്കം, വ്യാകരണം, വേദങ്ങള്‍, ഉപനിഷത്തുകള്‍ എല്ലാം ഗുരുമുഖത്തു നിന്ന്. ‘ഈയം ഉരുക്കിയൊഴിക്കേ ശ്രവണപഥത്തിലേയ്ക്ക്‘ വേദോപനിഷത്തുകള്‍ ചൊല്ലിക്കൊടുത്തു. ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല. മനുഷ്യ നിര്‍മ്മിതമല്ലോ ജാതി!

‘യുഗപുരുഷന്‍ ’ ദേഹം മാത്രം വെടിഞ്ഞപ്പോള്‍ പകച്ചുപോയി, വൈദ്യനാഥന്‍. നേരെ അനന്തപുരിയിലേയ്ക്ക് - ഗുരുവരുള്‍ പ്രകാരം ‘വൈദ്യം നിന്റെ വരട്ടിന്, നമ്മുടെ ധര്‍മ്മ പ്രചരണം പ്രാണവായുവും’ ആയുന്വേദവും ഉദരനിമിത്തമായി....ആചാര്യനായി. അപ്പോഴും ഗുരുധര്‍മ്മം വെടിഞ്ഞില്ല, പ്രാണവായു വെടിയും വരെ.....

‘കുമാരു’വിന്റെ പ്രേമഗീതങ്ങള്‍ മൂളിനടന്ന ‘ഭൃഗു‘വിന് ഇടയ്ക്കൊരു പ്രണയവും ‘ഉത്സാഹിതം പുരുഷ സിംഹം ഉപൈതി ലക്ഷ്മി’ എന്നാണല്ലോ പ്രമാണം. അങ്ങനെ ‘ലക്ഷ്മി’ പിന്നാലെ നിഴലുപോലെ, പ്രാണന്‍ വെടിയുവോളം. തികച്ചും ഒരര്‍ദ്ധനാരീശ്വര സങ്കല്‍പ്പം തന്നെയായിരുന്നു. 93 വയസ്സില്‍ വൈദ്യനാഥന്‍ ‘യുഗപുരുഷ’ സന്നിധിയിലേയ്ക്ക് യാത്രയായി.

ദക്ഷനായ ചികിത്സകന്‍, വാഗ്മി, ആയുര്‍വേദാചാര്യന്‍ , സഹൃദയന്‍ , ഭരണാധികാരി, സുഹൃത്ത്, നല്ല പിതാവ്, മുത്തശ്ശന്‍ ഒക്കെയായിരുന്നു വൈദ്യനാഥന്‍. ഗുരുവംശികള്‍ക്ക് വഴികാട്ടി, വൈദ്യ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് ആചാര്യന്‍ വൈദ്യനാഥന്‍.

1994 മാര്‍ച്ച് 22 – ന് ആ ചിത കെട്ടടങ്ങി. ഉണ്ണിമായയുടെ മനസ്സില്‍ ഇന്നും ആ കനല്‍ ചാരം മൂടി കിടക്കുന്നു.. ആ കനല്‍ ഊതിയൂതി ഉണ്ണീമായ ഇന്നും ജീവിക്കുന്നു. ആ മെതിയടിയൊച്ചയ്ക്കു കാതോര്‍ക്കുന്നു. ഇനിയൊരു ജന്മമുണ്ടെങ്കിലും മുത്തശ്ശാ എനിക്ക് മുത്തശ്ശന്റെ കൊച്ചുമകളായാല്‍ മതി....!!!!!!!

കാ‍ളിദാസനെ പ്രോസിക്യൂട്ട് ചെയ്യുക!!!

മേനകയിൽ നിന്ന് തുടങ്ങാം. ഫ്ലാഷ്ബാക്ക് ഒന്നും വേണ്ട. സംഗതി വളച്ചുകെട്ടാതെ നേരെയങ്ങു പറയുന്നതല്ലേ അതിന്റെ ശരി. മേനക വിശ്വസുന്ദരിപ്പട്ടം കിട്ടാൻ സർവ്വഥാ യോഗ്യമായ അപ്സരസ്സ്.... അക്കാലത്ത് ആ ഐറ്റം ഇല്ലായിരുന്നതുകൊണ്ടാണ് കിരീടവും, വിശ്വസുന്ദരിയുടെ ശരീരത്തിനു കുറുകെയിടുന്ന ആ വീതിയുള്ള നാടയും കിട്ടാതെപോയി. പക്ഷേ, യോഗ്യതയുണ്ടായിരുന്നു കേട്ടോ!

ദേവേന്ദ്രന്റെ നിർദ്ദേശമനുസരിച്ച് പല മുനിമാരെയും ലൈനടിച്ച് അവരുടെ തപശ്ശക്തി നശിപ്പിച്ചയാളാണ് കക്ഷി. ഒരിക്കൽ വിശ്വാവസു എന്ന ഗന്ധർവ്വനായിരുന്നു ഇര. പിൽക്കാലത്ത് തരുവിന്റെ ഭാര്യയായിത്തീർന്ന പ്രമദ്വരയെ പ്രസവിച്ച്, നദീതീരത്തുപേക്ഷിച്ച് സ്വർഗ്ഗത്തിലേയ്ക്ക് റിട്ടേൺ ടിക്കറ്റ് എടുത്തു നമ്മുടെ മേനക. പിന്നീടൊരിക്കൽ വിശ്വാമിത്രനോടൊപ്പം പത്തു വർഷം പുഷ്കരതീർത്ഥത്തിൽ ലാവിഷായി കഴിഞ്ഞുകൂടി. ഒടുവിൽ വിശ്വാമിത്രൻ വേദാന്തലൈനിലേയ്ക്ക് കാലുമാറിയപ്പോൾ വീണ്ടും സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് വണ്ടി കയറി. പിന്നീട് സാക്ഷാൽ വായു ഭഗവാന്റെയും സുകന്യയുടെയും പുത്രനായ മങ്കണമഹർഷി....ഇതു മേനകയുടെ സ്ഥിരം പരിപാടിയാണ്.

നമ്മുടെ കഥയിൽ ട്രാപ്പിലായത് വിശ്വാമിത്രനാണ്. വനാന്തരത്തിൽ ഉഗ്രതപസ്സിയായിരുന്ന സാക്ഷാൽ വിശ്വാമിത്രനെ മേനക.... സിഗ്നൽ കൊടുത്ത് സാക്ഷാൽ ദേവേന്ദ്രൻ തന്നെ. സംഭവം immoral traffic ആണ് കേട്ടോ! ദേവേന്ദ്രനാണെങ്കിലോ പ്രേരണാകുട്ടവും. ദേവേന്ദ്രൻ ആളൊരു fraud അണെന്നു തോന്നുന്നു. അല്ലെങ്കിൽ അന്തസ്സുള്ള പണിയാണോ ഇത്? വിശ്വാമിത്രനും മേനകയ്ക്കും ജനിച്ച illegitimate child അണ് നമ്മുടെ നായിക ശകുന്തള. വിശ്വാമിത്രനാണെങ്കിലോ paternity acknowledge ചെയ്യുക പോലുമില്ല. മേനക നമ്മുടെ നായികയെ മാലിനീതടത്തിൽ ഉപേക്ഷിച്ച് പോവുകയാണുണ്ടായിരുന്നത്. ചോരക്കുഞ്ഞിനെ ഉപേക്ഷിച്ചത് attempt to culpable homicide amounting to murder അണല്ലോ. കുറഞ്ഞപക്ഷം ‘അമ്മത്തൊട്ടിലി’ലെങ്കിലും കൊണ്ടിടാമായിരുന്നു. കുട്ടിയുടെ ലൈഫ് സേവ് ആയേനെ. പക്ഷെ മേനകയല്ലേ കക്ഷി. ഇതാദ്യമല്ലല്ലോ, ‘proclaimed offender’ അല്ലേ.

പാവം കുട്ടി!‌ ആയുസ്സിന്റെ ബലം കൊണ്ട് ശകുന്തങ്ങൾ/പക്ഷികൾ കുട്ടിയെ ലാളിച്ചു പരിപാലിക്കുകയും പിന്നീട് അതുവഴി വന്ന കണ്വമുനി നമ്മുടെ നായിലയെ എടുത്ത് തന്റെ ആശ്രമത്തിൽ കൊണ്ടു പോയി ‘ശകുന്തള’ എന്ന പേരിട്ടു വളർത്തുകയുമാണല്ലോ ചെയ്തത്.

ശകുന്തള കണ്വന്റെ ആശ്രമത്തിൽ വളർന്നു. വേറെയും രണ്ട് inmates അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അനസൂയയും പ്രിയവദയും, ശകുന്തളയുടേ thick friends. നല്ല company ആയിരുന്നു. അമ്മയെപ്പോലെതന്നെ സുന്ദരിയായിരുന്നു ശകുന്തളയും. ആശ്രമത്തിൽ strict ആയിട്ടു വളർന്നതുകൊണ്ടാവണം മറ്റു പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായില്ല. പക്ഷെ നമ്മുടെ നായകൻ ദുഷ്യന്ത മഹാരാജാവിന്റെ ആഗമനത്തോടെ സംഗതിയാകെ തകിടം മറിഞ്ഞു.

ദുഷ്യന്തൻ hunting നു പോയതായിരുന്നു. ആളു വളരെ strict ആണല്ലോ. പ്രധാന ഹോബി hunting ഉം…. ഒരു മാനിന്റെ പുറകേ വച്ചു പിടിച്ചതാ ഇഷ്ടൻ. എത്തിച്ചേർന്നത് ഗാർഡനിംഗിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്ന ശകുന്തളയുടെയും തോഴിമാരുടെയും അടുത്ത്. കണ്വമുനി ചക്രാവതാര തീർത്ഥത്തിൽ പോയിരിക്കുകയായിരുന്നു. ആ തക്കം നോക്കി ഗാന്ധർവ്വം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് ആശാൻ അവിടെ പറ്റിക്കൂടി. പെമ്പിള്ളാർക്ക് വിദ്യാഭ്യാസവും ലോകപരിചയവും ഇല്ലല്ലോ. ഒന്നുകിൽ അവരവരുടെ personal law അനുസരിച്ചുള്ള വിവാഹം, അല്ലെങ്കിൽ Special Marriage Act പ്രകാരം marriage register ചെയ്യണമായിരുന്നു. എന്തോന്നു ഗാന്ധർവ്വം…വെറും cheating….outraging the modesty of a woman….ശകുന്തള major ആയിരുന്നോ എന്നൊന്നും വ്യക്തമല്ല. അല്ലെങ്കിൽ വകുപ്പ് മാറുമേ!!! നായിക ഗർഭിണിയായി. നായകൻ കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് സൂത്രത്തിൽ കൊട്ടാരത്തിലേയ്ക്ക് വലിഞ്ഞു. നായികയെ കൂടെ കൂട്ടിയതുമില്ല. വേഗം തിരിച്ചുവരാമെന്നു promise ചെയ്തത് മാത്രം മിച്ചം.

ഇതിനിടയ്ക്കാണ് നമ്മുടെ മുൻകോപിയായ ദുർവ്വാസാവിന്റെ വരവ്… ക്ഷിപ്രകോപിയാണല്ലോ… പണ്ട് ബ്രഹ്മാവും ശിവനും തമ്മിൽ clash ആയപ്പോൾ, ശിവൻ ഭയങ്കര ചൂടായിരുന്ന സന്ദർഭത്തിൽ പാർവ്വതീദേവി സ്വാമിയുടെ (ചേട്ടന്റെ പഴയ പതിപ്പ്) അടുത്തു ചെന്ന്, “ദുർവാസം ഭവതി മേ” (എനിക്ക് അങ്ങയോടൊപ്പം വസിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല) എന്നൊരു indirect കുത്തുവാക്ക് പറഞ്ഞുവെന്നും, അങ്ങനെ അനുസരണയുള്ള ശിവൻ ചേട്ടൻ തന്റെ കോപം സമാഹരിച്ച് അനസൂയയുടെ (ശകുന്തളയുടെ friend അല്ല, അത്രി മഹർഷിയുടെ wife) ഗർഭത്തിൽ artificial insemination നടത്തിയെന്നും, അങ്ങനെ അനസൂയ പ്രസവിച്ച ശിവന്റെ കോപമായ കുട്ടിയാണ് പിൽക്കാലത്ത് famous ആയ ദുർവ്വാസാവ് എന്നുമാണല്ലോ… ആ celebrity ആയ guest ആശ്രമത്തിൽ വന്നപ്പോൾ ഗർഭിണിയായ നമ്മുടെ നായിക, നായകൻ പോയ ദുഃഖത്തിൽ absent minded ആയിരുന്നു. തന്നെ mind ചെയ്യാതിരുന്നതു കൊണ്ട് “നീ ആരെ നിനച്ചിരിക്കുന്നുവോ അയാൾ നിന്നെ മറന്നു പോകട്ടേ” എന്നു ശപിച്ചത്രേ. Sincere friend ആയ അനസൂയ പിറകേ ചെന്ന് ശാപമോക്ഷമൊക്കെ വാങ്ങിയെങ്കിലും, സംഗതിയുടെ കിടപ്പ് ശകുന്തളയോട് പറഞ്ഞില്ല.

എന്തൊരു കഷ്ടമാണെന്നു നോക്കണേ! ഈ ദുർവ്വാസാവ് തന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള ഈ സ്ഥിരം ശാപപ്രയോഗത്തെ release ചെയ്തതിനാൽ ശകുന്തളക്ക് പിൽക്കാലത്തുണ്ടായ damage ചില്ലറയല്ല. ദുർവ്വാസാവിന് strict absolute liability fix ചെയ്യേണ്ടതാണ്. Compensation ഇനത്തിൽ വലിയൊരു തുക ശകുന്തളക്ക് കിട്ടേണ്ടതുമാണ് (Reylands Vs Fletcher).

കണ്വൻ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോഴേക്ക് സ്ഥിതിഗതികളൊക്കെ ആകെ വഷളായിരുന്നു. ദിവ്യദൃഷ്ടികൊണ്ട് നടന്നതെല്ലാം മനസ്സിലാക്കിയത്രേ! എന്നാൽപ്പിന്നെ എന്തു നടക്കുമെന്നു മനസ്സിലാക്കി ചക്രാവതാര തീർത്ഥത്തിൽ പോകാതിരിക്കാമായിരുന്നല്ലോ. തുടർന്നുള്ള offences നു കളമൊരുക്കിയതാണോ എന്നു സംശയിക്കാം. പക്ഷെ benefit of doubt claim ചെയ്ത് acquittal വാങ്ങാൻ ചാൻസ് ഉണ്ട്. Burden of proof എതിർ കക്ഷിക്കാണല്ലോ.

ദുഷ്യന്തന്റെ പൊടിപോലുമില്ല എന്നു മനസ്സിലാക്കിയ കണ്വൻ ഗൌതമി എന്ന വയസ്സിത്തള്ളയെയും കൂട്ടി ശാർങവരനെന്ന ഒരു അപ്പാവി പയ്യനെയും കൂട്ടി ശകുന്തളയെ കൊട്ടാരത്തിലേയ്ക്കയച്ചു. ഒരു ഗർഭസത്യഗ്രഹത്തിന്റെ എല്ലാ elements ഉം …. മാർഗമദ്ധ്യേ, സോമാവതാരതീർത്ഥത്തിൽ കുളിച്ചപ്പോൾ നായകൻ സമ്മാനിച്ച മുദ്രമോതിരം (കൊല്ലം സുപ്രീം അല്ല കേട്ടോ) ഊരിപ്പോയി. എന്തു careless അണെന്നു നോക്കണേ… പ്രത്യേകം സൂക്ഷിക്കണമെന്ന് അനസൂയ പറഞ്ഞേല്പിച്ചിരുന്നതാണ്. കൊട്ടാരത്തിലെത്തിയ നായികയെ താനൊരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ല എന്നായി നായകൻ. ഈ പറയുന്ന കാലയളവിൽ താൻ Harvard University-യിൽ higher studies-നു പോയിരിക്കുകയാണെന്ന് വരെ പറഞ്ഞു; എന്തു ചെയ്യാനാകും നായികയ്ക്ക്… അടയാളമൊന്നും കാണിക്കാനില്ലാത്തതാണ് പ്രശ്നം…ഇതാണ് വലിയ വീട്ടിലെ ആൺ പിള്ളേരുമായി….. വിധി, അല്ലാതെന്താ? അന്നേ marriage register ചെയ്തിരുന്നെങ്കിൽ, certificate നഷ്ടപ്പെട്ടാൽ വിവരാവകാശനിയമപ്രകാരം പകർപ്പെങ്കിലും എടുക്കാനായിരുന്നു.

ശകുന്തള ആകെ ദുഃഖിതയായി. പണ്ടേ ദുർബ്ബല…..കൂടെ വന്ന ഗൌതമിയും ശാർങവരനും ശകുന്തളയെ അവിടെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയി. പാവം! കരഞ്ഞു വിളിച്ചു നിന്നപ്പോൾ ദേ വരുന്നു, ഉപേക്ഷിച്ചു പോയ സാക്ഷാൽ മാതാവ്...മേനക. എത്രയായാലും അമ്മയല്ലേ! മകളെ നേരെ കാശ്യപാശ്രമത്തിൽ കൊണ്ടാക്കിയിട്ട് ദേവലോകത്തേയ്ക്ക് പോയി. നോക്കണേ, മകളുടെ പ്രസവം വരെപ്പോലും wait ചെയ്തില്ല…പണ്ടേ ഇട്ടേച്ചു പോയതല്ലേ, പിന്നെങ്ങനാ….

ഇതിനിടയിൽ മുദ്രമോതിരം ഒരു മീൻ അടിച്ചു മാറ്റി. Theft under Indian Penal Code. മുക്കുവൻ received stolen property, വീണ്ടും കുറ്റകൃത്യം… Attempt to sell stolen property, അപ്പോഴാണല്ലോ ഭടന്മാർ പിടികൂടി കൊട്ടാരത്തിലെത്തിച്ചതും, ദുഷ്യന്തൻ എല്ലാം ഓർക്കാൻ ഇടയായതും…

പാവം ശകുന്തള! കാശ്യപാശ്രമത്തിൽ ഒരാൺകുട്ടിയെ പ്രസവിച്ചു. Illegitimate ആണെങ്കിലും smart ആയിരുന്നു സർവ്വദമനൻ. വിത്തുഗുണം പത്തുഗുണം എന്നല്ലേ പ്രമാണം. കുട്ടി ആശ്രമത്തിൽ അമ്മയോടൊപ്പം വളർന്നു.

ഒരു ദിവസം, ദേവാസുര യുദ്ധത്തിൽ ദേവേന്ദ്രനെ സഹായിക്കാൻ പോയി മടങ്ങവേ, ദിഷ്യന്തൻ കാശ്യപാശ്രമത്തിൽ വന്നു. ഒരു സിംഹക്കുട്ടിയെ ബലമായി പിടിച്ചു വച്ച് അതിന്റെ പല്ലെണ്ണുകയായിരുന്നു സർവ്വദമനൻ. ഈ farrae nature വിഭാഗത്തിൽ പെട്ട വന്യമൃഗങ്ങളെയൊക്കെ ഇങ്ങനെ വിട്ടിരിക്കുന്നതിന് കശ്യപമഹർഷിക്കെതിരെ occupier’s liability അനുസരിച്ച് action എടുക്കേണ്ടതാണ്. നമ്മുടെ മേനകാ ഗാന്ധിയും People for Ethical Treatment of Animals ഉം അറിഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് സിംഹക്കുട്ടിയെ protect ചെയ്യും. അതിനെ അതിന്റെ natural environment - ൽ ജീവിക്കാനനുവദിക്കേണ്ടതാണല്ലോ…

ഒടുവിൽ സംഗതികളൊക്കെ മനസ്സിലാക്കിയ ദുഷ്യന്തൻ ശകുന്തളയെയും മകനെയും acknowledge ചെയ്ത് കൊട്ടാരത്തിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. ഈ ദേവാസുരയുദ്ധത്തിൽ ദേവേന്ദ്രന് ആയുധങ്ങളും മറ്റും supply ചെയ്യുകയും, ദേവന്മാർക്കു വേണ്ടി fight ചെയ്യുകയും ചെയ്തത് ദുഷ്യന്തനാണല്ലോ. തികച്ചും Arms Act-ന്റെ violation ആണ്. സംഗതി നിസ്സാരമല്ല. മാത്രമോ ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും തമ്മിലുള്ള war-ൽ ദുഷ്യന്തൻ join ചെയ്യേണ്ട പ്രശ്നമില്ല. Use of force ഇവിടെ justify ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല. Self defence-ന്റെ പ്രശ്നവുമില്ല ഇനി വാദത്തിനു വേണ്ടി, അസുരന്മാർ യുദ്ധത്തിൽ ജയിച്ചാൽ ഭൂമിയിലുണ്ടാകുന്ന repercussions ദുഷ്യന്തന്റെ territory-യെ ബാധിച്ചേക്കുമെന്ന് prove ചെയ്യേണ്ട ബാധ്യത ദുഷ്യന്തനാണ്. ഇനി International Court of Justice-ൽ ദേവേന്ദ്രന്റെ agent ആയോ servant ആയോ ആണ് പ്രവർത്തിച്ചതെന്ന് argue ചെയ്താൽ vicarious liability-യോ principal-agent relationship-ഓ ഒക്കെ prove ചെയ്യേണ്ടിവരും. അത്ര എളുപ്പമല്ല, documentary evidence തന്നെ വേണ്ടി വരും.

കഥ ശുഭപര്യവസാനിയാണല്ലോ. സർവ്വദമനൻ വളർന്ന് പിന്നീട് വളരെ famous administrator ആവുകയും ചെയ്തു.

സംഭവമൊക്കെ കൊള്ളാം… പക്ഷെ, ഒരുപാട് നിയമപ്രശ്നങ്ങളുണ്ട് കേട്ടോ.. ആദ്യാവസാനം പ്രശ്നങ്ങളാണ്…. ഇനി ഓരോരുത്തരെയും കണ്ടെത്തി prosecute ചെയ്യമെന്നു വച്ചാൽ പല legal systems അല്ലേ. Private International Law-യുടെ application വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാവും. പിന്നെ law of limitation….. ആകെ പ്രശ്നം തന്നെ.

ഒക്കെക്കൂടി ആലോചിച്ചാൽ ഒറ്റ പോംവഴിയേ ഉള്ളൂ…. കാളിദാസനാണല്ലോ എല്ലാത്തിനും കാരണഭൂതൻ…..

കാളിദാസനെ prosecute ചെയ്താലോ????